Blogs 30-07-2020De homeopathie puzzel Als kind had ik een enorme hekel aan legpuzzels. Ik had er geen enkel geduld voor. Zag het nut er niet van in om uren naar al die stukjes te staren, te sorteren, te meten om er vervolgens weer achter te komen dat het stukje net niet past. Gefrustreerd raakte ik ervan. Inmiddels heb ik al jaren geen legpuzzel meer aangeraakt. Legpuzzels en ik gaan denk ik gewoon niet samen. Tot mijn eigen verbazing (en grote verontwaardiging van mijn tienerdochter) hoorde ik mezelf zeggen tijdens het helpen met de wiskundesommen ‘wat leuk toch, iedere som is net een puzzel en als de uitkomst klopt is dat een fijn gevoel zeg’. Blijkbaar zit er toch iets van een puzzelaar in mij! Gelukkig maar, want in mijn werk als homeopaat is ieder verhaal te vergelijken met een puzzel. Een client stapt over de drempel met zijn of haar verhaal. Een verhaal dat nooit als een keurig chronologisch verhaal naar voren wordt gebracht. Het verhaal komt zoals het komt. Ik werk niet met vragenlijsten, protocollen of vooraf bedachte structuren. Met de openingsvraag ‘wat kan ik voor je doen’ ontvouwt zich bijna als vanzelf het verhaal van de client. Ik maak gebruik van wat ik hoor en zie. De kleinste details zijn belangrijk. Ik vraag door waar nodig, check of ik het goed begrepen heb en bied vooral ruimte en tijd. Dat is nodig om het verhaal van de client helemaal naar boven te krijgen in eigen woorden en beleving. Het zijn haar/zijn puzzelstukjes. Terwijl ik luister, observeer en samenvat ben ik in mijn hoofd al aan het puzzelen. De puzzelstukjes moeten worden gesorteerd. Door de stukjes van het verhaal te sorteren hou ik het overzicht over de manier waarop de afweer van de client reageert. Hoe gezond is die afweer? Wat hoort bij de natuurlijke en aangeboren afweer en wat bij de adaptieve afweer? ( De adaptieve afweer ontstaat als de natuurlijke afweer het niet meer kan bolwerken. Een prachtig overlevingssysteem maar helaas gaat de adaptieve afweer altijd gepaard met chronische klachten.). Na het sorteren van de puzzelstukjes is er een puzzelstukje waar je mee begint. Ik herinner me van de legpuzzels nog dat beginnen bij de hoekjes en de randen het beste werkte. Nadat ik de stukjes van het verhaal heb gesorteerd ga ik een stukje kiezen met het symptoom dat voor mij de belangrijkste ingang heeft. Dat is het startpunt, van daaruit leg ik de puzzel verder en kies ik het homeopatische middel die de puzzel als het ware compleet maakt. Dat gevoel dat je na lang zoeken eindelijk het juiste stukje vindt dat feilloos past in de puzzel zoals die voor je ligt. Je hoeft geen druk te geven. Het stukje glijdt er zo in en vindt precies zijn plaats. Klachten verdwijnen, de weerstand wordt weer gezond. De puzzel is compleet! Een homeopatische puzzel is meestal niet direct af. Ieder contact met de client, iedere reactie van client op een middel of op een gebeurtenis geeft nieuwe informatie en dus nieuwe puzzelstukjes. Iedere keer herhaalt zich het proces van stukjes verzamelen, sorteren en passen en meten. Soms is de puzzel eenvoudig en snel ‘af’. Soms is de puzzel zo complex dat steeds bijsturen van de behandeling nodig is. Geduld, overzicht houden en de client centraal stellen zijn de basisvoorwaarden om de puzzel uiteindelijk op te lossen. En tjee, wat hou ik van dat gepuzzel. Kan ik mezelf toch nog een puzzelliefhebber noemen! |
![]() |