Onlangs kwam Lucas, van 5, voor het eerst in mijn praktijk. Zijn moeder maakte de afspraak met de vraag of homeopathie iets zou kunnen betekenen voor hem. Als ouders hebben ze het gevoel dat er ‘iets’ is waar niet goed de vinger op te leggen is.

Lucas was een makkelijke baby die zich heel vlot ontwikkelde. Hij kreeg 3 maanden probleemloos borstvoeding. Sliep vanaf het begin heerlijk (en nog steeds…). De overgang op vaste voeding ging prima.

Rond zijn eerste verjaardag verandert zijn ontlasting. Brijig, zuur (heftige geur) en alle kleuren van de regenboog. Er komt een flinke luieruitslag bij. Het lijkt op de symptomen die bij tanden/kiezen krijgen kunnen passen. Daar wordt ook bij Lucas eerst aan gedacht. Echter de symptomen blijven, ook nadat zijn gehele melkgebit door is gekomen.

Een half jaar later verandert ook zijn eetlust. Tot dan toe ging het eten heel goed maar vanaf 1,5 jaar slaat dit volledig om. Hij lust ineens veel minder. Er is geen peil meer op te trekken voor ouders. Daarbij klaagt hij over buikpijn. In een soort aanvallen waarbij hij echt even niet lekker is (witjes, energieloos). Het komt en het gaat vanuit het niets. De aanleiding is volledig onduidelijk. Ook de groei lijkt de laatste tijd wat te stagneren.

Lucas is een open kind en kropt zijn emoties niet op. Gaat hier makkelijk het gesprek met mij aan. Even afwachtend en daarna voelt hij zich vrij genoeg om ook grapjes te maken. Sowieso maakt hij makkelijk contact vertelt moeder. Hij is zorgzaam voor een ander en tegelijkertijd ook lekker ondeugend. Soms is hij kort even boos. Ook dat kropt hij niet op en gooit het er kort even uit en daarmee is het klaar. Hij blijft er niet in hangen. Fysiek beweegt hij makkelijk, durft veel en is soms net wat te impulsief.  Voetballen is zijn grote hobby.

Wat ik zie is een kind met een heel gezonde afweer op lichamelijk, mentaal en emotioneel niveau dat opgroeit in een stabiele en veilige situatie. En toch….

Toch geven de klachten aan dat de afweer (het immuunsysteem) ondersteuning nodig heeft. Er lijkt een soort ‘lek’ te zijn die zich niet vanzelf dicht. Na 4 jaar wordt het daar wel eens tijd voor.

Het passende middel op zijn gehele constitutie geef ik hem. Hiervan neemt hij slechts 1 theelepel. Daar reageert hij direct heel goed op (dit is ook een teken dat zijn afweer, buiten dat ene lek, heel gezond kan reageren).

De ontlasting verandert gelijk. Van brijig naar vast en normaal van kleur. De buikpijn verdwijnt daarna zowel thuis als op school. De juf komt naar moeder en vraagt wat er ineens is met Lucas. Hij krijgt meer boevenstreken (meer energie!) en lijkt meer zichzelf ziet de juf. Ook ouders zien het verschil. Hij begint meer te eten en bij oma ging de stamppot er zelfs in.

Na 2 weken komt er een kleine terugval en herhalen we het middel. Nog eens 1 theelepel en direct volgt het herstel.

Mijn verwachting is dat Lucas af en toe een herhaling nodig zal hebben, mogelijk nog eens in een iets sterkere dosering. Alleen als duwtje voor zijn immuunsysteem. Met als doel dat het lichaam daarna op eigen kracht de balans kan houden en de symptomen blijvend verdwijnen.

Dit is homeopathie in de meest pure vorm. Waarbij een langdurige klacht waarvan de aanleiding niet duidelijk is verdwijnt. Op de meest zachtzinnige manier denkbaar.